Stymulacja Bazalna

STYMULACJA BAZALNA A.Fröhlich’a narodziła się w latach 70-tych w Niemczech w Ośrodku Opieki Specjalnej (Landstuhl). Jest to przede wszystkim koncept rehabilitacji i wsparcia dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych o głębokim upośledzeniu umysłowym, czyli zależnych w dużym stopniu od rodziny i osób, które z nimi pracują.
Osoby o głębokim upośledzeniu komunikują się z osobami i ze środowiskiem przede wszystkim za pośrednictwem własnego ciała i potrzebują specjalnych ofert wychowawczych, które uwzględniają ich aspekty biograficzne, ich realne i specjalne potrzeby i ich możliwości komunikacyjne. Ta propozycja pedagogiczna ma na celu przede wszystkim pobudzenie maksymalnego rozwoju osoby o głębokim upośledzeniu, proponując liczne bodźce środowiskowe i doświadczenia wielozmysłowe, które ułatwiają rozwój świadomości własnej egzystencji. Świat osób o głębokim upośledzeniu jest bardzo ograniczony i skoncentrowany przede wszystkim na bliskim kontakcie cielesnym, który daje im (choćby w minimalny sposób) możliwość poznania go.

STYMULACJA BAZALNA pomaga wyrównać brak własnych doświadczeń życiowych osoby o głębokim upośledzeniu i za pomocą propozycji własnej aktywności, waloryzuje w maksymalny sposób ruchy własne (nawet minimalne), wzmacniając w ten sposób jego sens i cel.
Za pomocą własnej aktywności i odpowiednio dobranych bodźców pomaga osobie o głębokim upośledzeniu wejść w kontakt z własnym ciałem i światem zewnętrznym. Poprzez własne ciało i jego kontakt z otoczeniem ułatwia się proces ciągłych zmian między JA i ŚWIAT.
Ponadto STYMULACJA BAZALNA zajmuje się tworzeniem odpowiedniego, harmonijnego środowiska, które pomaga osobie budować percepcję samego siebie jako osoby aktywnej, nawet jeśli jest to aktywność (według naszych norm) minimalna.