Stwardnienie rozsiane

Pomimo tego, że Polska nie należy do krajów, w którym zachorowalność na stwardnienie rozsiane (SM) jest duże, to ze względu na wciąż niski poziom wiedzy warto o nim wspomnieć . Świadomość na temat SM w ciągu ostatnich lat uległa zmianie, jednak jest niewystarczająca co do przebiegu samej choroby. 30 maja obchodzony jest Światowy Dzień Stwardnienia Rozsianego – to dobry moment, aby nieco więcej napisać o tej chorobie.

Co to je stwardnienie rozsiane?

Stwardnienie rozsiane jest to przewlekła choroba układu nerwowego. Nazwa wywodzi się od “rozsiania” w różnych miejscach zaburzeń.  Charakteryzuje się zmianami w obrębie ośrodkowego układu nerwowego: mózgu i rdzenia kręgowego. Choroba polega na nieprawidłowym przekazywaniu impulsów nerwowych.

Dotyka częściej kobiet niż mężczyzn (dwukrotnie częściej). Osoby poniżej 18 roku życia oraz po 50 rzadziej chorują na SM. Na stwardnienie rozsiane nie ma leku, jednak postęp choroby można hamować. Dlatego niezwykle istotne jest, aby diagnoza została postawiona jak najszybciej. Z artykułu dowiesz jakie objawy powinny Cię zaniepokoić.

Poznaj 10 faktów na temat stwardnienia rozsianego. Zapoznaj się z poniższą grafiką.

Źródło: http://www.niepelnosprawni.pl/ 

Objawy stwardnienia rozsianego

Chorobie towarzyszy wiele objawów, które często pojawiają się już kilka lat przed diagnozą. Koniecznie zwróć uwagę na poniższe objawy:

• zaburzenia równowagi i zawroty głowy – problemy z koordynacją ruchów, trudności z chodzeniem;
• mrowienie i drętwienie – rąk, palców, nóg, twarzy (większość chorujących na SM doświadcza takich problemów);
• sztywność i skurcze mięśni – zwłaszcza nóg;
• problemy ze wzrokiem – pogorszenie widzenia, wywołane zapaleniem nerwu wzrokowego, podwójne widzenie, ból podczas patrzenia w górę, rozmazany obraz, zaburzenia widzenia czerwonego i zielonego koloru;
• zmęczenie i osłabienie – długotrwałe, chroniczne zmęczenie, senność i bolesność mięśni, nasilający się popołudniu (najczęstszy objaw SM);
• problemy z pęcherzem moczowym i jelitami – zwiększona częstotliwość oddawania moczu, nocne oddawanie moczu, niemożność całkowitego opróżnienia pęcherza, parcie na pęcherz (szacuje się, że występuje u 80% pacjentów). Problemy z jelitami: biegunka i zaparcia (występują rzadziej);
• zmiany poznawcze i emocjonalne – trudności ze skupieniem, spowolnienie przetwarzania informacji, osłabienie pamięci (zmiany pojawiają się u połowy chorych). 

Jak postępuje stwardnienie rozsiane?

Stwardnienie rozsiane wyróżnia się wieloma objawami, których przebieg może przyjąć różną formę. Najczęściej ma postać naprzemiennie występujących remisji, czyli okresów bezobjawowych oraz zaostrzeń. To jak postępuje choroba oraz szybkość w jakim następują jest indywidualna. Zachorowanie przebiega w rożnych postaciach:

• Nawracająco-zwalniająca (rzutowo-remisyjna) – od tej postaci zaczyna się 85-90% zachorowań. Ta postać charakteryzuje sie występowaniem rzutów neurologicznych – pojawiają się nowe symptomy lub nasilają obecne. Z czasem objawy częściowo lub całkowicie ustępują. Liczba rzutów w ciągu roku jest indywidualna, 
• Wtórnie postępująca – występuje po postaci nawracająco-zwalniającej. Wstępowanie i nasilanie objawów stale postępuje. Zazwyczaj nie zauważa się remisji po rzutach.
• Pierwotnie postępująca – objawy neurologicznie systematycznie postępują, co przyczynia się do coraz większego stopnia niepełnosprawności. 

Jak wspierać chorego na stwardnienie rozsiane?

Najczęściej stwardnienie rozsiane dotyka osób młodych, które dopiero zaczynają dorosłe życie, zakładają rodziny, rozpoczynają karierę zawodową. Dlatego wiadomość o chorobie może przytłoczyć. Diagnoza jest ogromnym wyzwaniem, z którym trzeba się zmierzyć, szczególnie trudne jest jeżeli pozostajemy z tym sami.

Dlatego tak ważne jest, aby bliscy osoby chorej  otoczyli ją wsparciem. Czasami wystarczy obecność bliskiego, rozmowa, możliwość wyrażenia swoich emocji. Warto zapytać się czy możesz coś zrobić dla chorego, w jaki sposób pomóc. Jednak pamiętaj, aby nie wyręczać osobę chorą na siłę – pozwól na niezależność. Bardzo ważne może się tutaj okazać również rozmowa z osobami, które mają podobne problemy.

Pamiętajmy, pomimo tego, że na początku, po otrzymaniu diagnozy możesz być przerażony – stwardnienie rozsiane to nie wyrok! Wiele osób pomimo choroby realizuje swoje pasje. Stwardnienie rozsiane traktują jako element ich życia, jako trudne doświadczenie. Dzięki odpowiedniej terapii można sobie dobrze radzić. Pomimo, że nie ma leku na tą chorobę, można ją skutecznie spowolnić!

W Stowarzyszeniu znamy takie historie. Wiemy jak pomóc! Zbieraj z nami pieniądze na rehabilitację i leczenie. Załóż subkonto.